Jeżeli nie wiesz, jakie ćwiczenia możesz wykonać przy użyciu taśmy, mamy dla Ciebie kilka propozycji, a po więcej zapraszamy do naszego Gabinetu Rehabilitacyjnego. Ćwiczenie z taśmą na wzmocnienie mięśni pleców. To ćwiczenie wykonujemy w pozycji siedzącej, pamiętamy o wyprostowanym kręgosłupie. Sposoby radzenia sobie: psychologia "pozytywna”, medytacja, terapia rozmowa, leki, dłuższy odpoczynek i dobre odżywianie. 2. Niewłaściwe lub irracjonalne zachowanie po udarze mózgu. Niektórzy opiekunowie martwią się, gdy „udarek” po udarze zachowuje się niewłaściwie lub irracjonalnie. Reedukacja chodu po udarze lub przy innych problemach ze zdrowiem jest kwestią bardzo indywidualną, zależną od wielu czynników. Wyróżnia się jednak w reedukacji chodu etapy, które wytyczają podstawową ścieżkę działania. Jak wygląda praca z pacjentem mającym problem z chodzeniem? Jaki sprzęt może się przydać podczas Zaburzenia połykania (dysfagia) po udarze mózgu. Udar, czyli nagła utrata, lub osłabienie funkcji mózgu spowodowane zaburzeniem jego ukrwienia. Częste następstwo chorób układu krążenia. Mimo coraz szerszej wiedzy i nowych możliwości leczenia, każdego roku coraz więcej pacjentów trafia do placówek medycznych z jego podejrzeniem. Ćwiczenia z taśmą Thera-Band na kręgosłup. Ćwiczenia z taśmą Thera-Band na kręgosłup mogą stanowić skuteczne narzędzie do poprawy funkcjonowania kręgosłupa. Ćwiczenia te zapewniają wsparcie, stabilizację i rozciąganie wszystkich grup mięśni kręgosłupa, a także ułatwiają utrzymanie prawidłowej postawy. Przykłady ćwiczeń, w których wykrzystasz taśmy TRX, ciężar własnego ciała i siłę grawitacji. Przed rozpoczęciem ćwiczeń, pamiętaj o rozgrzewce i dokładnym zamontowaniu taśmy. 1. Stań przodem do taśmy. Taśmę chwyć w dłonie i napnij mięśnie brzucha. Ruch: wykonaj półprzysiad z maksymalnie 90 stopniowym zgięciem w sE7DT. Rehabilitacja po udarze niedokrwiennym mózgu jest procesem wielokierunkowym i wielospecjalistycznym. Ćwiczenia w jej ramach obejmują nie tylko motorykę dużą, ale także sprawność manualną, władze poznawcze, możliwości komunikacyjne i sferę emocjonalną. Poniżej omawiamy je po kolei. Ćwiczenia ruchowe po udarze mózgu Rehabilitacja funkcjonalna ukierunkowana jest na indywidualną pracę z pacjentem prowadzona tak, by w maksymalnym stopniu usunąć fizyczną niesprawność i odzyskać utracone funkcje kończyn, a szczególnie dłoni. Jej podstawą jest kinezyterapia, czyli leczenie ćwiczeniami ruchowymi, które oddziałują na cały organizm. Zaliczamy do nich ćwiczenia: czynne, bierne, czynno-bierne, izometryczne, samowspomagane, w odciążeniu, synergiczne, a także oddechowe. Dzisiejsze specjalistyczne metody terapii są udokumentowanymi naukowo koncepcjami teoretycznymi. W naszym ośrodku pracujemy z pacjentami według metod optymalnie dobranych do stanu pacjenta. Prioproceptive Neuromuscular Facilitation – PNF, czyli torowanie nerwowo-mięśniowe – metodę w roku 1946 opracowali neurofizjolog Herman Kabat oraz fizjoterapeutka Maggie Knott, pracujący w Valejo w Kaliforni. Koncepcja ta opiera się na pracy z funkcją, którą chory utracił i której potrzebuje, by funkcjonować. By ją odzyskać, pracuje się ze zdrowymi częściami ciała, by w bezbolesny sposób wykorzystać rezerwy organizmu i podtrzymać motywację pacjenta. Zgodnie z zasadami PNF możemy ćwiczyć chód, utracone funkcje ruchowe, funkcje prymarne, mięśnie mimiczne, oddechowe. NDT – Bobach – koncepcję zaczęli opracowywać w latach 40. XX wieku w Londynie fizjoterapeutka Berta i neurolog Karla Bobathowie. Wstępne założenia zostały zmodyfikowane przez Elsbeth Koeng, specjalizującą się w pediatrii, oraz Mary Quinton, fizjoterapeutkę, jako leczenie neurorozwojowe, czyli Neurodevelopmental Treatment – NDT). Metodę stosuje się w pracy z dziećmi i dorosłymi. Działania terapeutyczne ukierunkowane są na wypracowanie życiowej niezależności na tyle, na ile pozwala uszkodzenie układu nerwowego. Efektywność zastosowania tych metod pracy z pacjentami poudarowymi została udokumentowana w literaturze specjalistycznej, poświęconej rehabilitacji pacjentów z chorobami neurologicznymi. W tym kontekście warto zapoznać się z artykułem 5 zasad rehabilitacji neurologicznej. Ćwiczenia funkcji poznawczych i komunikacji u pacjentów poudarowych Rehabilitacja po epizodzie mózgowo-naczyniowym wiąże się także z pracą nad możliwościami poznawczymi: myśleniem, pamięcią, uwagą i mową, jeśli w konsekwencji udaru doszło do afazji. O tym, czy pacjent wymaga działań z zakresu neurorehabilitacji, decyduje najczęściej neuropsycholog, ale ważna będzie też opinia psychologa czy logopedy. Terapia taka zostanie zaplanowana z uwzględnieniem dynamiki procesu chorobowego. By zacząć „ćwiczenia umysłu”, stan ogólny chorego musi być już ustabilizowany, co znaczy, że nie mogą występować zaburzenia świadomości. Ponadto pacjent powinien wykazywać motywację w tym kierunku, a także chęć współpracy. Udar niedokrwienny wymaga holistycznego podejścia rehabilitacyjnego W terapii chorych po udarze stosuje się także uzupełniające indywidualne lub grupowe metody terapeutyczne, które wpływają na psychiczny stan pacjenta, są to: muzykoterapia, koloroterapia, psychoterapia, farmakoterapia. Ich działanie ukierunkowane jest na zrelaksowanie chorego organizmu, by mógł on zmobilizować swoje rezerwy i wykorzystać je w procesie zdrowienia. Terapie te dobrze wpływają na spastyczne mięśnie, obniżając ich napięcie. Terapia zajęciowa jako element rehabilitacji po udarze W ramach terapii zajęciowej pacjent przygotowywany jest do samodzielnego zajmowania się sobą. Jeszcze w szpitalu chory pod okiem terapeuty zajęciowego podejmuje ćwiczenia dłoni: chwytne i manipulacyjne, oraz ćwiczenia całej ręki. Ich celem jest odzyskanie utraconej funkcji albo wypracowanie umiejętności kompensacyjnych, dzięki którym chory będzie mógł wrócić do aktywnego życia w środowisku domowym i społecznym. Dlatego terapeuci zajęciowi uczą swoich pacjentów także wykonywania czynności dnia codziennego mimo dysfunkcji ruchowych: ubierania się, higieny osobistej, przyjmowania posiłków, leków, a także organizowania sobie wolnego czasu. Zanim jednak pacjent dotrze do tego punktu w swojej rehabilitacji, często musi przebyć długą drogę. Podobne Od czego zacząć terapię afazji? Jakie obszary ćwiczyć? Jakie ćwiczenia proponować? Na czym się skupić? - wszystko zależy od wyników diagnozy, kondycji pacjenta i odzyskanych już sprawności. Jeśli jest możliwość - wszystkie te zagadnienia warto skonsultować z pacjentem, gdyż terapia powinna być "szyta na miarę". Bywa jednak, że pacjent dopiero odzyskuje siły i plan terapii układamy od początku. Niniejszy artykuł jest propozycją szczegółowych ćwiczeń, które można dobierać w zależności od potrzeb (nie obejmuje ćwiczeń dedykowanych w sytuacji porażenia i niedowładu). FUNKCJA PIERWSZA: UWAGA 1. gotowość do obdarzania uwagą - przedstawienie się jako terapeuta, - krótkie sesje mające na celu zmotywowanie do wysiłku, nabranie przez pacjenta poczucia wiary i sensu - omówienie sytuacji, celu i wstępnej propozycji terapii - zwrócenie uwagi na otoczenie (wyposażenie łóżka, sali, szafki, posiłki, lekarstwa itp.) - ćwiczenia sensoryczne (dotykowe, słuchowe) - ćwiczenia prostego naśladowania ruchu, także mięśni twarzowych (jeśli jest możliwość) 2. skupienie i rozwijanie trwałości uwagi - stymulacja sensoryczna np. dotyk połączony z pytaniami typu: takie same czy różne? - porównywanie bodźców ile razy dotknęłam? w co dotknęłam? zimne czy ciepłe? (np. łyżeczka, mokry ręcznik) - podobnie ćwiczenia sensoryczne ze słuchem - przykłady: ile razy zapukałam (zaklaskałam)? skąd dobiegł dźwięk? (popatrz lub wskaż stronę) zapukaj podobnie jak ja (szereg trzech, czterech stuknięć z różnym przedziałem czasowym) - stymulacja wzrokowa np. pokazywanie fotografii rodziny, przeglądanie gazet, książek, albumów - przytaczanie imion bliskich (także ukochanych zwierząt jeśli są) - wstępne ćwiczenia ruchowe: chwytanie, trzymanie, przekładanie, przekraczanie linii środkowej ciała, - wstępne ćwiczenia osłuchania z najczęściej używanymi słowami z codzienności (tak, nie, woda, butelka, pić, jeść i stopniowo, coraz bardziej zaawansowane) 3. stopniowe rozszerzanie zakresu uwagi - wprowadzanie większej ilości obrazów (zdjęć) i przedmiotów - stopniowe wydłużanie zdań kierowanych do pacjenta - poszerzanie zakresu bodźców z innych zmysłów ORIENTACJA W SCHEMACIE CIAŁA I PRZESTRZENI 1. ćwiczenia sensoryczne związane ze stronami ciała (góra, dół, w środku, tu, tam, prawa, lewa itp.) 2. ćwiczenia z najbliższą przestrzenią widzianą 3. ćwiczenia z przestrzenią wyobrażoną (pokój w domu, piętra, schody, korytarze itp.) 4. spacery i nazywanie stron oraz kierunków (do przodu, do tyłu, na bok, dookoła itp.) 5. ćwiczenia z orientacją przestrzenną w obrębie jamy ustnej (ćwiczenia kompleksu ustno-twarzowego i aparatu artykulacyjnego) - przykłady: - wysuń język - wciągnij policzki - przesuń czubek języka raz do jednego, raz do drugiego kącika ust (+ naśladowanie) - dotknij czubkiem języka górnych zębów itp. 1. pamięć semantyczna - nazywanie przedmiotów codziennego użytku, przechodząc stopniowo i powoli do trudniejszych poziomów: dni tygodnia, miesięcy, nazw pokojów, budynków, miast i państw, liczenia, kategoryzowania i wymieniania obiektów np. owoców, nazywania przedmiotów pokazywanych, ubrań, naczyń, pieniędzy, lekarstw (słów z codzienności pacjenta), 2. pamięć epizodyczna - ćwiczenia przytaczania zdarzeń z życia pacjenta (warto wcześniej porozmawiać z rodziną, by pomóc naprowadzić rozmowę na miłe wspomnienia) 3. pamięć proceduralna - rozmowy o tym jak coś się robi - można wykorzystać sensorykę i ćwiczyć wkładanie rękawów, buta, szukanie czegoś w torbie, wyszukiwanie czegoś na telefonie, nalewanie wody, herbaty, z czasem robienie najprostszych kanapek itp.) 4. pamięć robocza (krótkotrwała) - ćwiczenia: - powtarzania głosek (dwóch, trzech, stopniowo więcej) - powtarzania sylab - powtarzania słów w ciągu (ponownie zaczynamy od dwóch, stopniowo wydłużając ilość) - powtarzanie liczb i stopniowe przechodzenie do ćwiczeń odtwarzania ich od końca - przytaczanie podstawowych epizodów z czytanej lub opowiadanej prostej historii - przytaczanie postaci, ich imion, miejsca zdarzeń i sensu opowiedzianej anegdoty itp. 5. ćwiczenia pamięci sekwencyjnej np.: - powtarzanie kilku głosek, sylab, słów, cyfr - tworzenie i zapamiętywanie list (np. zakupów, czynności, osób) - powtarzanie i odtwarzanie materiały bezsłownego - zapamiętywanie rozmieszczenia bodźców (dotyk) i odtwarzanie ich z pamięci 1. inicjowanie czynności - zachęcanie pacjenta, by sam coś zaczął, warto na początku ćwiczyć wybieranie i podejmowanie decyzji 2. planowanie ruchu (praksja) w zakresie motoryki artykulacyjnej - omawianie prostych ćwiczeń policzków, warg i języka i zachęcanie pacjenta do naśladowania ich 3. planowanie ruchu w zakresie motoryki dużej - omawianie i zachęcanie pacjenta do wykonania krótkiej sekwencji ruchów dużych (obejmujących całe ciało) 4. planowanie ruchu w zakresie motoryki małej - pokazanie ruchu dłoni i palców (np. prosty rysunek, wycinanie, potarganie i pogniecenie kartki, a następnie rzucenie nią jak piłką w określonym kierunku) i zachęcenie pacjenta do wykonania podobnej sekwencji ruchów 5. monitorowanie ruchu i kontrola błędów - ćwiczenia np. z labiryntami, łączenie punktów, kolorowanie bez wyjeżdżania za linię, próby ruchowe typu przejście slalomem lub po omówionym wcześniej prostym torze przeszkód itp. 6. kontrola błędów w zakresie percepcji słuchowej - ćwiczenie typu "Powiedz jak się mówi poprawnie: lody czy jody, kajak czy kajaj, dzwonek czy zonek" - jeśli są problemy z powtórzeniem, można zachęcić pacjenta, by stuknął w blat kiedy usłyszy poprawną odpowiedź 7. kontrola błędów w zakresie percepcji wzrokowej - ćwiczenia typu "Zaznacz co tu nie pasuje" (na kartce) lub "Pokaż co tu nie pasuje" (na stole z rozłożonymi przedmiotami np. nóż, łyżka, widelec, ołówek) 8. kontrola błędów z wykorzystaniem historyjek obrazkowych - jedna kończy się prawidłowo, druga - nieprawidłowo - która jest poprawna? FUNKCJE PRELINGWALNE 1. segregowanie bodźców np. ćwiczenia z talią kart - segregowanie według kolorów lub figur 2. stopniowanie według nasilenia wybranej cechy np. rozmiaru 3. ćwiczenia wyróżniania cechy wspólnej i różnicującej - np. wskaż obiekty, które są owocami oraz podziel je na czerwone i żółte 4. ćwiczenia porządkowania według następstwa czasowego 5. ćwiczenia odnajdywania kategorii nadrzędnej 5. ćwiczenia dopasowywania i wskazywania kryterium dopasowania 6. ćwiczenia rytmów naprzemiennych np. trójkąt, kwadrat, koło, trójkąt, kwadrat, ...ROZUMIENIE I ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW 1. zwykłe ćwiczenia typu prawda i fałsz - zestaw ćwiczeń w przygotowaniu 2. ćwiczenia z rozumieniem poleceń - np. wskaż na ilustracji prawy dolny róg, a następnie złóż kartkę na pół - ćwiczenia powinny być stopniowane od najłatwiejszych po trudniejsze 3. ćwiczenia w kategoryzowanie lub dopasowywanie w zależności od zaproponowanej cechy lub zbioru cech 4. proste zadania z treścią 5. proste łamigłówki - należy unikać tematyki dziecięcej, infantylnej, 6. dokańczanie fraz o charakterze przyczynowo-skutkowym, logicznego następstwa lub czasowego następstwa - terapeuta zaczyna zdanie, a pacjent kończy np. "Jeśli w czasie burzy pozostawi się wszystkie okna otwarte, to można się spodziewać, że ...." - zestaw zdań w opracowaniu 6. na bardziej zaawansowanym etapie - terapeuta czyta tekst dotyczący jakichś wydarzeń i zadaje pytania otwarte typu: jak to mogłoby się skończyć? jak mogłyby potoczyć się losy bohaterów? jakie inne skutki mogłoby mieć dane wydarzenie? itp. 7. pytania o charakterze "Co byś poradził człowiekowi, który..." np.: złapał gumę w rowerze, zapomniał portfela w kawiarni itp. EKSPRESJA I KOMUNIKACJA 1. ćwiczenia wglądu - gdzie boli, jak się czuje, o czym myśli, co się śniło, czy coś martwi itp. 2. ćwiczenia dostrzegania postępów i omawianie ich 3. ćwiczenia gestykulacji - na ten temat osobny artykuł 4. ćwiczenia komunikacji wspomaganej - korzystanie z plansz i ilustracji przedstawiających czynności i obiekty, rozmowy o przygotowywaniu napisów lub rysunków, umieszczaniu ich w różnych miejscach, pokazywaniu kartki informacyjnej w sytuacjach społecznych (na policji, w aptece, w restauracji itp.)ĆWICZENIA ARTYKULACYJNO - FONACYJNE 1. ćwiczenia koordynacji artykulacyjno-fonacyjnej 2. ćwiczenia realizacji poszczególnych głosek, sylab, słów, zdań 3. ćwiczenia różnicowania głosek i realizacji grup spółgłoskowych 4. ćwiczenia świadomości fonologicznej - wyróżniania głosek w nagłosie, śródgłosie i wygłosie 5. ćwiczenia słuchu fonetycznego - różnego typu, na przykład: - posłuchaj głosek, połącz je i powiedz jakie słowo powstało: k - o - t - posłuchaj sylab, połącz je i powiedz jakie słowo powstało: pa - pu - ga - posłuchaj słów: sowa - sofa i wskaż na rysunkach 6. ćwiczenia prozodii - typu: - powiedz to ciszej - powiedz to głośniej - powiedz to szeptem - powiedz to szybko - powiedz to powoli - powiedz w sposób wesoły - powiedz w sposób smutny - spróbujmy to zaśpiewać - spróbuj powtórzyć mój sposób akcentowania itp. ĆWICZENIA SŁOWNIKOWE 1. ćwiczenia fluencji słownej - więcej ćwiczeń z tego zakresu w osobnym artykule 2. ćwiczenia frazeologiczne - różnego typu: - dokończ powiedzenie - np. głodny jak ..., tani jak ..., uparty jak... - dokończ przysłowie - np. kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie ... - połącz słowa (często występują one razem): nie daleko, jabłko, jabłoń - co oznacza powiedzenie: ale młyn! ? 3. ćwiczenia z synonimami, homonimami i antonimami - np.: - jak inaczej można powiedzieć: wesoły? - jakie jest przeciwieństwo słowa: czysty? - co może oznaczać słowo: zamek? 6. ćwiczenia narracyjno-słownikowe o rosnącym stopniu trudności: - dopasowywanie / wskazywanie obrazka w zależności od wypowiedzianego przez terapeutę słowa - układanie historyjki obrazkowej na podstawie historii opowiedzianej przez terapeutę (spośród rozsypanki wielo-obrazkowej) - próby samodzielnej narracji w oparciu o komiks - ćwiczenia dopasowywania usłyszanych dialogów do rysunków komiksowych z pustymi chmurkami - układanie krótkiej historyjki w oparciu o wybór kilku ilustracji np.: chłopiec, piłka, dom, rower, boisko, lody. - ćwiczenie typu: opowiedz mi o... - gdybyś spotkał ... (aktorka, wokalista itp.) - jakie pytania zadałbyś? CZYTANIE I PISANIE 1. warto rozpocząć lub przeplatać ćwiczeniami z zakresu percepcji wzrokowej typu znajdź różnicę (w kształtach różnych i litero-podobnych) 2. ćwiczenia naśladowania brzmienia liter i sylab - powtarzanie po terapeucie 3. ćwiczenia rozpoznawania liter i sylab - wskazywanie ich po usłyszeniu dźwięku 4. ćwiczenia wyróżniania napisów spośród rozsypanki graficznej z kształtami litero-podobmymi 5. ćwiczenia wyróżniania słów ukrytych w dłuższych napisach np. YPIESO 6. ćwiczenia wyróżniania napisów polskich spośród napisów pochodzących z innych języków 7. próby segregowania wydrukowanych słów według języków (jeśli pacjent miał wcześniej takie umiejętności) 8. ćwiczenia grafomotoryczne i usprawniające siłę oraz wytrzymałość mięśni dłoni 9. wskazywanie miejsca w tekście, które właśnie zostało przeczytane - tropienie tekstu wzrokiem 10. wyróżnianie znaków diakrytycznych i przestankowych 11. praca z wyrazami i tekstami oraz ilustracjami - przykłady: - przeczytaj słowo i dopasuj do niego ilustrację - znajdź w tym zdaniu niepasujące słowo - oto dwie odpowiedzi na pytanie - która nie pasuje? - czy te dwa wyrazy mają wspólne znaczenie? jakie? - znajdź błędy w tekście (literowe, gramatyczne, znaczeniowe). -----------------------------------------------------------------------------------------Polecam autorskie karty pracy do terapii:Duży zestaw kart pracy wspierający terapię afazji. Do nabycia duży zestaw (100 kart pracy) przygotowany dla osób z afazją. Do nabycia zestaw kart wspierających terapię mowy, uwagi i pamięci przygotowany z myślą o osobach lubiących psy. Do nabycia zestaw kart wspomagających terapię przygotowany z myślą o osobach lubiących sport. Do nabycia tutaj. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 11:07, data aktualizacji: 11:12 Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Co roku wiele osób postanawia rozpocząć treningi. Często jednak plan ten staje się trudny do zrealizowania ze względu na trudności logistyczne. Dla tych, którzy chcieliby poprawić swoją kondycję, jednak nie mają możliwości dojeżdżania na siłownie czy zajęcia sportowe, dobrą propozycją jest ćwiczenie w domu. Istnieje wiele rodzajów domowych treningów – w tym tekście zostanie przybliżona jedna z bardziej efektywnych jego form, jaką są ćwiczenia z taśmą. Odpowiednio dobrane ćwiczenia z taśmą wzmacniają wiele partii mięśni, między innymi grzbietu, brzucha, nóg, ramion czy pośladków, a sama guma to niewielki wydatek, dlatego też warto poznać przynajmniej kilka sposobów na efektywne jej używanie. Parilov / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Jaką gumę do ćwiczeń wybrać? Jak osiągnąć dobre efekty ćwicząc z taśmą? Przeciwwskazania do treningu z gumą Jaką gumę do ćwiczeń wybrać? Taśmy (gumy do ćwiczeń) dzielą się na kategorie odpowiednie dla osób o różnej sprawności fizycznej. Można je rozróżnić po kolorze. Dla osób starszych, w rehabilitacji pourazowej polecane są taśmy beżowe oraz żółte, dla kobiet zaleca się używanie taśm czerwonych, mężczyźni zaś powinni zaopatrzyć się w taśmy zielone lub niebieskie. Taśmy czarna i złota stawiają największy opór i przeznaczone są dla osób uprawiających sporty wyczynowe. Odpowiednia guma to jednak nie wszystko. By ćwiczenia z taśmą przyniosły efekty, należy mocno chwycić ją w dłonie oraz podwójnie owinąć. W ten sposób osiągnięty zostaje chwyt zapewniający stabilność – taśma nie wyślizgnie się z dłoni. Analogiczną metodę powinno się zastosować przy ćwiczeniach stóp. Ćwiczenia wzmacniające ręce: robimy wykrok, stopy ustawiamy w połowie długości taśmy, dłonie kierujemy w górę; wykonujemy zgięcie przedramienia i powoli wracamy do pozycji początkowej - dla większej skuteczności można ugiąć kolana bądź unieść ramiona, stajemy na środku taśmy, krzyżujemy gumę przed tułowiem i odsuwamy ramiona; powracamy do pozycji początkowej - dla największej skuteczności ćwiczenie wykonujemy około 10 razy. Ćwiczenia z taśmą na nogi: odwodzenie - stajemy w lekkim rozkroku, taśmę znajdującą się przed ciałem umieszczamy na wysokości stawu skokowego drugiej nogi, wykonujemy odwodzenie nogi; pośladki oraz uda - robimy wykrok, taśmę umieszczamy pod stopą nogi podporowej i zaczepiamy gumę o stopę znajdującą się z tyłu, zginamy nogę w stawie kolanowym tak, by poczuć w nim opór - ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy; Ćwiczenie ogólnorozwojowe: napinamy taśmę i trzymamy ją na wysokości bioder, uginamy nieco nogi w stawach kolanowych i robimy wyprost - to ćwiczenie można wykonać w różnych wariantach takich jak dłonie trzymane na barkach z jednoczesnym uginaniem stawów kolanowych tak, by stworzyć wyprost. Jak osiągnąć dobre efekty ćwicząc z taśmą? Ćwiczenia z gumą są jednymi z najbardziej rozwojowych, a przy tym podatnych na zmiany form ruchu. Zależenie od umiejscowienia taśmy można angażować różne partie mięśniowe, nawet te, które wydają się trudne do ćwiczenia w inny sposób. Z tego też powodu ćwiczenia z taśmą stanowią uzupełnienie treningu wielu kulturystów oraz osób zawodowo uprawiających różne sporty. Kluczem do wykorzystania potencjału, jaki daje taśma, jest odpowiednia postawa oraz regularność. Osobom początkującym zaleca się rozpoczynanie od niewielkich ilości powtórzeń w jednej serii, by następnie stopniowo zwiększać czas przeznaczany na ćwiczenia. Osoby pragnące przede wszystkim znacząco zwiększyć swoją siłę może zainteresować fakt, że taśma pozwala na zastąpienie wielu maszyn siłowych. By zapewnić sobie większą dawkę wysiłku, wystarczy zamontować w mieszkaniu drążek podporowy, który, w połączeniu z odpowiednio dobraną gumą, będzie skutecznie imitował urządzenia takie jak wyciągi. Tego typu ćwiczenia wzmocnią mięśnie barków oraz pleców. Sport uprawiany w domu to recepta na dobre samopoczucie i ładną sylwetkę bez wysokich nakładów pieniężnych oraz czasowych. Istnieje jednak kilka kwestii, które należy wziąć pod uwagę jeszcze przed rozpoczęciem treningu. Taśma jest narzędziem niedrogim i łatwym do przechowywania nawet przy niewielkiej przestrzeni, a dodatkowo można ją znaleźć już za kilka złotych, należy jednak pamiętać, że lepiej będzie zainwestować nieco więcej, by zapewnić sobie bezpieczeństwo ćwiczeń – kiepskiej jakości taśma może doprowadzić do kontuzji – tym większej, jeśli będzie używana w połączeniu z drążkiem. Domowe ćwiczenia kosztują naprawdę niewiele, jednak w walce o zgrabną sylwetkę nie powinno się zapominać o bezpieczeństwie i dbaniu o zdrowie – tylko wtedy treningi będą w pełni efektywne. Przeciwwskazania do treningu z gumą Ćwiczenia z taśmą z reguły są polecane dla osób o różnej sprawności fizycznej, istnieją jednak pewne przeciwwskazania do samodzielnego rozpoczynania tego typu treningu. Kobietom w ciąży zaleca się wcześniejszą konsultację z lekarzem prowadzącym – co prawda niewielki wysiłek w tym okresie wpływa pozytywnie na stan zdrowia, jednak w razie zagrożenia ciąży ginekolog może go odradzić. Osoby starsze chcące rozpocząć ćwiczenia z gumą powinny przede wszystkim skonsultować się z internistą – również w tym wypadku treningi mogą przynieść wiele korzyści zdrowotnych, jednak nieprawidłowo dobrane mogą też zaszkodzić. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. ćwiczenia ćwiczenia fizyczne ZwD - Czas wolny Jak szybko schudnąć - metody, sposoby, ćwiczenia, efekty [WYJAŚNIAMY] Szczupła sylwetka jest marzeniem wielu osób. Walka z nadmiarem kilogramów nie jest łatwa – cały proces zwykle jest długotrwały i czasochłonny. Warto więc poznać... Ćwiczenia na płaski brzuch - proste ćwiczenia dla każdego Ćwiczenia na płaski brzuch to sposób na wymodelowanie i wzmocnienie mięśni. Dzięki nim nie tylko poprawimy nasz wygląd, ale też kondycję. Ćwiczenia w połączeniu... Marta Pawlak Ćwiczenia na ramiona. Jakie dają efekty? Kanony piękna i estetyki nieustannie się zmieniają. Od dłuższego czasu w społeczeństwie rządzi kult zdrowego i aktywnego trybu życia. Gwiazdy i celebryci promują... Taśmy do kinesiotapingu - rodzaje, przeznaczenie, sposób użycia. Kiedy stosować i na co pomagają? Pod pojęciem kinesiotapingu kryje się tzw. plastrowanie dynamiczne, które w latach 70. XX wieku opracował japoński doktor Kenzo Kase. W praktyce oznacza to... Marta Pawlak Pilates - ćwiczenia i efekty. Pilates dla początkujących i kobiet w ciąży Pilates to forma aktywności, która wzmacnia kręgosłup, pozwala wyrzeźbić smukłą sylwetkę oraz poprawia postawę ciała. Dlatego tak wiele osób decyduje się na tego... Ćwiczenia na mięśnie brzucha - efekty. Najpopularniejsze ćwiczenia na mięśnie brzucha Ćwiczenia na mięśnie brzucha cieszą się popularnością zarówno wśród fanów fitnessu i zdrowego stylu życia, jak i u tych, którzy pragną po prostu wzmocnić swoje... Jak schudnąć? Zasady, dieta i ćwiczenia [WYJAŚNIAMY] Jak schudnąć szybko, skutecznie i trwale? To często zadawane pytanie przez osoby, które decydują się na zrzucenie nadprogramowych kilogramów. Jeżeli chcemy... TOP 4 najskuteczniejsze ćwiczenia na cellulit na udach i pośladkach Cellulit, nazywany również pomarańczową skórką, to zmora wielu kobiet. Najczęstszym miejscem, gdzie cellulit występuje, są uda i pośladki. Aktywność fizyczna... Monika Wasilonek Ćwiczenia na klatkę piersiową - jak je wykonywać? Jeśli uważasz, że ciężary i trening na siłowni są jedynym sposobem na rozwinięcie silnej, muskularnej i wyrzeźbionej klatki piersiowej, to jesteś w błędzie.... Michał Wrzosek | Redakcja Medonet Ćwiczenia na drabince gimnastycznej - efekty, zastosowanie, technika [WYJAŚNIAMY] Ćwiczenia na drabince gimnastycznej mają wiele zalet. Jest to sposób na gibkość, rozciągnięcie i silniejsze mięśnie, a także poprawę ruchomości stawów.... Marta Pawlak | Onet. Zaloguj sie Zarejestruj się Home Blog Jak ćwiczyć równowagę? Proste ćwiczenia na równowagę Jak ćwiczyć równowagę i po co w ogóle to robić? W jakim wieku można zacząć ćwiczenia na równowagę i czy da się to bezpiecznie robić w domowym zaciszu? Na te i inne pytania odpowiadamy w najnowszym wpisie blogowym – zachęcamy do lektury! Ćwiczenia na równowagę – po co w ogóle je wykonywać? Po co w ogóle wykonywać ćwiczenia na równowagę, a nie np. na spalanie tkanki tłuszczowej czy rozciągające? Nic nie stoi na przeszkodzie, a nawet wskazane jest, by treningi były zróżnicowane. Każdy fanatyk ćwiczeń siłowych lub spalających tkankę tłuszczową może wprowadzić kilka takich elementów do swojej codziennej, treningowej rutyny. Ćwiczenia na równowagę są polecane dosłownie każdemu, o ile nie istnieją ku temu jakieś medyczne przeciwwskazania. Dlaczego? Po co w ogóle je wykonywać? Po pierwsze: bo podczas ich wykonywania pracują mięśnie stabilizujące. Po drugie: bo poprawia się koordynacja ruchowa. Po trzecie: bo usprawnia to pracę układu mięśniowo-szkieletowego. Aż wreszcie ostatni, chociaż niemniej istotny atut ćwiczeń na równowagę, to ich korzystny wpływ na propriocepcję, czyli zmysł orientacji ułożenia części własnego ciała. Jak ćwiczyć równowagę? 2 metody Jak ćwiczyć równowagę? Podobnie jak niemal każdą inną dyscyplinę, również w tym wypadku można to robić na własną rękę lub pod okiem trenera czy też fizjoterapeuty lub rehabilitanta (np. podczas zalecanych ćwiczeń na równowagę po przebytym udarze). Każde z tych rozwiązań ma swoje zalety. Samodzielne ćwiczenia można wykonać o dowolnej porze w domowym zaciszu, ale trudniej się do nich zmobilizować. Z kolei ćwiczenia pod okiem specjalisty odbywają się w sztywnych ramach czasowych, często też w miejscu bardzo oddalonym od miejsca zamieszkania. Atutem treningu z pomocą specjalisty jest pewność, że w razie wątpliwości czy błędów, skoryguje on ewentualne niedostatki i pokaże, jak prawidłowo ćwiczyć równowagę, by osiągnąć jak najlepsze rezultaty w możliwie jak najszybszym czasie. Jak ćwiczyć równowagę, korzystając ze stworzonych z myślą o takich ćwiczeniach sprzętach? Doskonałym do tego produktem z naszej oferty air tracków jest równoważnia gimnastyczna dmuchana. Równoważnia gimnastyczna dmuchana 629,00 zł – 990,00 zł Ćwiczenia równowagi w domu Jak wykonywać ćwiczenia równowagi w domu? Czy są do tego potrzebne jakieś specjalne sprzęty? Mogłoby się wydawać, że niezbędne będzie zainwestowanie w produkt, jak platforma do balansowania o charakterystycznym, półokrągłym kształcie. Nic bardziej mylnego – do ćwiczeń równoważnych można korzystać z mebli i sprzętów, które każdy na pewno ma w domu, do najprostszych potrzebne są tylko dobre chęci. Pierwszy scenariusz ćwiczeń równowagi w domu? Należy stanąć na jednej nodze z zamkniętymi oczami i odczekać kilkanaście lub kilkadziesiąt sekund – długość sesji można codziennie wydłużać. Po jednej nodze, pora oczywiście na przeciwną. Drugi scenariusz na ćwiczenia równowagi w domu to stanie na ugiętej jednej nodze w kolanie na wysokości bioder, mając przy tym rozłożone na boki ramiona. By było trudniej, po kilkunastu sekundach można dodatkowo zamknąć oczy i wytrzymać w tej pozycji kolejnych parę sekund. Inny patent, jak ćwiczyć równowagę, to opcja możliwa do wykonania poza domem. W trakcie podróży autobusem, tramwajem czy metrem można delikatnie lub wcale trzymać się poręczy, by tylko siłą swoich mięśni starać się utrzymać pionową postawę i równowagę. Ćwiczenia na równowagę po udarze Wiele gabinetów rehabilitacji i fizjoterapii proponuje pacjentom ćwiczenia na równowagę po udarze. Niektóre z nich można także wykonywać samodzielnie w domowym zaciszu. Jakie to ćwiczenia? Bardzo zróżnicowane – wymienić można spośród nich propozycje wykorzystujące taśmy rehabilitacyjne, platformy balansowe czy roty rehabilitacyjne. Nadrzędnym celem jest przywrócenie elastyczności mięśni po udarze. Znaczenie ma także, czy udar był prawo- czy lewostronny – na tej podstawie do pacjenta dopasowuje się konkretne rodzaje aktywności. UDAROWCY: Czym jest stopa opadająca? Stopa opadająca jest zaburzeniem funkcjonalnym, polegającym na niemożliwości lub utrudnieniu w uniesieniu stopy i palców w czasie chodu. Takie ograniczenie zmusza osobę do wysokiego uniesienia całej kończyny w trakcie jej przemieszczenia do przodu, w celu uniknięcia ciągnięcia palcami po podłożu. UDAROWCY: W wyniku czego powstaje? Stopa opadająca powstaje najczęściej na skutek uszkodzenia nerwu, może być spowodowana zaburzeniem w kontroli pracy mięśni odpowiadających za uniesienie stopy, uszkodzeniem tych mięśni, patologią w mechanice stawu skokowego, a często jest skutkiem kilku wymienionych wyżej przyczyn. Stopa opadająca może być objawem tymczasowym, lub może być zmianą stałą. UDAROWCY: Jak wielką przeszkodą jest ta dysfunkcja w normalnym życiu codziennym osób po udarze mózgu? To zależy od stopnia zaburzenia kontroli pracy mięśni. W przypadku udaru mózgu opadanie stopy może prowadzić do zaburzenia równowagi w czasie chodu, zwiększenia ryzyka upadku, a przy występującym zwiększonym napięciu mięśniowym, może prowadzić do ograniczenia ruchu w stopie i przykurczów mięśniowych. Stopa opadająca jest często zmianą funkcjonalną utrzymującą się przez całe życie osoby po udarze, ale w żaden sposób nie wpływa na przeżywalność osoby, która ten udar przeszła. UDAROWCY: W jaki sposób możemy leczyć stopę opadającą? Metody leczenia polegają na przywróceniu funkcji mięśni pozwalających na uniesienie stopy i na leczeniu kompensującym poprzez przeciwdziałanie jej opadaniu, w celu przywrócenia normalnej fazy chodu. Wybór leczenia i rehabilitacji zależy nie tylko od stopnia zaburzenia kontroli mięśniowej kończyny dolnej na skutek udaru, ale również od trybu życia pacjenta, zaangażowania pacjenta w proces rehabilitacji, zdolności manipulacyjnych w kończynie górnej (codzienne zakładanie ortozy), pomocy ze strony rodziny, itd. W wyborze metod rehabilitacyjnych ważne jest oparcie się na ewidencji naukowej potwierdzającej lub negującej efektywność technik rehabilitacyjnych. Przegląd najnowszej literatury w zakresie rehabilitacji poudarowej nie popiera jednej techniki, ale daje pewne wskazania do ich zastosowania. Funkcjonalna elektryczna stymulacja nerwu strzałkowego w czasie chodu wykazała poprawę zdolności chodu, ale nie wpłynęła na poprawę szybkości chodzenia. Stymulacja elektryczna w połączeniu z terapią konwencjonalną (ćwiczenia wzmacniające, ćwiczenia równowagi) wpłynęła na poprawę szybkości chodu, ale grupa badawcza była statystycznie niska. Brak jest dobrych jakościowo badań nad efektywnością stosowania ortozy na stopę opadającą. Istnieją opisy pojedynczych przypadków, gdzie zastosowanie ortozy w czasie nauki chodzenia przyniosło pozytywne rezultaty. Jedno z opracowań nie wskazało na różnicę między zastosowaniem ortozy z wolnym stawem skokowym, w porównaniu z ortozą ze sztywnym stawem skokowym. Wszystkie opracowania dotyczą osób, u których udar nastąpił kilka tygodni lub miesięcy przed rozpoczęciem badań, dlatego zastosowanie ortozy na stopę powinno być brane pod uwagę w późniejszym (przewleklym) procesie rehabilitacji, a nie w jej okresie ostrym. Jeżeli decydujemy się na zastosowanie ortozy na stopę, powinna ona być dobrana,mierzona i wykonana indywidualnie dla każdej osoby. UDAROWCY: Czy oklejanie taśmą metody Kinesio daje skuteczne efekty w poprawie funkcji stopy? Zastosowanie metody Kinesio® taping w rehabilitacji neurologicznej przedstawiono w kilku opracowaniach, a jej skuteczność zależała od wybranego celu terapeutycznego. Metoda Kinesio® taping ma zastosowanie w redukcji obrzęku stopy (osłabione mięśnie nie wytwarzają „pompy” dla wspomagania przepływu chłonki), stymulacji mięśni stopy poprzez działanie na zakończenia czuciowe i powieź otaczającą mięśnie, a także poprzez mechaniczne ustawienie stopy w pozycji zmniejszającej kąt opadnięcia stopy, co przyczynia się do poprawy mechaniki chodu. UDAROWCY: Na czym opiera się technika oklejania stopy opadającej metodą Kinesio Taping? Techniki oklejania stopy różnią się od siebie i zależne są od określonego celu terapeutycznego. Dobór techniki odbywa się na postawie dokładnej oceny zakresu ruchu, siły mięśniowej, oceny funcjonalnej, stopnia obrzęku, itd. W przypadku występowania obrzęku stosujemy technikę korekcji limfatycznej w celu wspomagania drenażu limfatycznego. W celu poprawy mechaniki chodu stosujemy technikę korekcji funcjonalnej, która wspomaga uniesienie stopy w fazie przenoszenia kończyny dolnej. UDAROWCY: Jakie mięśnie należy okleić i o czym należy pamiętać? Technikę „mięśniową” stosujemy w celu wspomagania działania mięśnia piszczelowego przedniego, pamiętając o występujących zaburzeniach w kontroli innych mięśni wpływających na pracę mięśnia piszczelowego przedniego. Do nich należy grupa łydki, uda i grupa kulszowo-goleniowa. Przed wyborem techniki należy ocenić funkcje tych mięśni w spoczynku i w czasie chodu ( Rys 1. Wspomaganie przedniego Rys 2. Hamowanie łydki Rys 3. Pierwsza faza korekcji funkcjonalnej UDAROWCY: Czy Pani jako autorytet w dziedzinie rehabilitacji często uzyskiwała pozytywne wyniki w poprawie funkcji stopy opadającej dzięki stosowaniu taśm Kinesio Tex Gold? taśmę KinesioTex ™Gold w codziennej pracy z osobami po udarze mózgu, przede wszystkim ze względu na duże możliwości w jej zastosowaniu. Technikę mięśniową stosuję w czasie ćwiczeń wprowadzających do nauki chodzenia. Technikę korekcji funkcjonalnej stosuję w trakcie nauki chodu w celu uzyskania stabilizacji stawu skokowego. Technika korekcji limfatycznej stosowana często w połączeniu z zastosowaniem ortozy okazała się bardzo pomocna w redukcji obrzęku i lepszym „dopasowaniu” łuski do techniki zależeć będzie zawsze od przeprowadzonego badania klinicznego i doświadczenia terapeuty. UDAROWCY: Dziękujemy bardzo za rozmowę.

ćwiczenia z taśmą po udarze